سنگ صبور

جزایر مصنوعی امارات
نابودی زیستی خلیج فارس و تهدید ارضی ایران
دکتر میر مهرداد میرسنجری
کد خبر: ??????تاریخ: ?? اردیبهشت ???? - ??:??کشور امارات، همزمان با ادعاهای ارضی بی‌پایه علیه جزایر سه‌گانه همیشه ایرانی خلیج فارس، با سرمایه‌گذاری عظیم، با سرعت مشغول توسعه جزایر مصنوعی در کرانه‌های جنوبی خلیج فارس است که با هدف افزایش سرمایه، تصرف گام به گام حریم آبی ایران و عربی کردن نام خلیج همیشه فارس، زندگی را در آب‌های خلیج تا ابد فارس به خطر انداخته است.

این امر که با سکوت شگفت انگیز و توجیه ناپذیر رسانه‌های داخلی همراه شده، نه تنها محیط زیست شکننده خلیج فارس را در معرض نابودی قرار داده، بلکه مرزهای آبی و مناطق حاکمیتی و تمامیت ارضی ایران در خلیج فارس را نیز در معرض تهدید جدی قرار داده است.

دولت امارات عربی متحده، در حالی اعلام کرده که کنسرسیوم سه جانبه اماراتی، آمریکایی و انگلیسی در حال ساخت جزیره‌های مصنوعی النخیل و العالم است که تشکیلات دولتی توسعه نخیل (Nakheel) در دوبی به عنوان مجری پروژه سه جزیره مصنوعی به شکل نخل و مجموعه ??? جزیره مصنوعی به شکل نقشه جهان را قارچ گونه و با شدت و سرعت ادامه می‌دهد.

گفتنی است، ساخت سه جزیره به شکل نخل (Palm Lands) که طول هر کدام بیش از 6 کیلومتر است و یک جزیره بیضوی به شکل نقشه 5 قاره کره زمین (Universe) در منطقه‌ای به طول 9 کیلومتر و عرض 6 کیلومتر و با مساحتی نزدیک 63 کیلومتر مربع که کاملا در تضاد با اکوسیستم طبیعی خلیج فارس است، با سرمایه‌گذاری بیش از بیست میلیارد دلار در حال تکمیل شدن است.

 

از سوی دیگر، سلطان بن سلیم، مدیر این پروژه در اظهارات تجاوزگرانه‌ای، بی‌پرده فاش کرده که: «با توجه به این که هم اکنون تنها بخش کوچکی از ساحل خلیج فارس به امارات تعلق دارد، در زمان پایان این پروژه، دولت امارات با داشتن 1200 کیلومتر ساحل، به مقدار کافی ابزار برای اعمال فشار به ایران خواهد داشت.»!

 

در این میان، آنچه برای ایرانیان از اهمیت بسیاری برخوردار است، در پیش گرفتن سیاست مناسب و واکنش درخور مسئولان و دست‌اندرکاران سیاست خارجی و نمایندگان ملت در برابر آثار فاجعه‌بار این پروژه است که در سکوت مرگبار خبری، افزون بر نابودی زنجیره حیات اکوسیستم دریایی خلیج فارس، بی سر و صدا، آینده مرزهای آبی و تمامیت ارضی ایران را نیز نشانه رفته است.

عمق این کار فاجعه‌بار امارات متحده عربی، همزمان با پایان راه اندازی نخستین جزیره نخل نمایان شد؛ هنگامی که به اذعان رسمی مجریان، برای این پروژه 1. 65 میلیارد متر مکعب ماسه و 87 میلیون تن سنگ‌های صخره‌ای برای پی‌سازی و برای تکمیل محوطه‌ها نیز یک میلیارد تن صخره (که به طور عمده از قاچاق سنگ‌های صخره‌ای از ایران تأمین شده) به محل آورده و مورد استفاده قرار گرفته است.

پیامدهای محیط زیستی احداث جزایر مصنوعی در خلیج فارس

از مهمترین پیامد‌های فاجعه بار محیط زیستی جزایر مصنوعی امارات می‌توان به این موارد اشاره نمود:

1. نابودی محیط زیست طبیعی ایران با تخریب خاک‌ها و سنگ‌های صخره‌ای کوهستان‌های ایران و انتقال آنها به امارات برای ساخت جزایر مصنوعی

2. تهدید امنیت زیستی پرندگان مهاجر و جانداران جزایر غیر مسکونی خلیج فارس

3. نابودی پوشش زنده مرجانی به عنوان یکی از پتانسیل‌های مهم تجمع زیستی خلیج فارس

4. تخریب پهنه بندی طبیعی بستر دریا. (اماراتی‌ها رسوبات ارزشمند بستر خلیج فارس را هم برای ساخت و ساز پروژه جزایر به تاراج بردند و افزون بر آن، فعالیت ماشین آلات و استخراج ریزدانه‌ها از کف دریا، آسیب‌های بسیار زیادی بر پهنه بندی بستر دریا وارد ساخته است.)

5. تغییر مسیر جریان‌های طبیعی آب که در توان خودپالایی طبیعی خلیج فارس اختلال جد پدید می آورد.

6. به هم ریختن ساختار طبیعی بستر خلیج فارس. (ناگفته نماند که امارات حتی بقایای دو هواپیمای جنگی، چند جمبو جت و هفت کرجی را نیز به اعماق دریا برده تا برای غواصان یک پارک زیر دریایی موضوع دار درست کند).

7. تخلیه انواع زباله‌ها، پساب‌های آلوده کننده و انواع آلاینده‌های فسفره و... به درون خلیج فارس

8. تخریب یکی از ارزشمندترین اکوسیستم‌های دریایی دنیا از راه نابودی زیستگاه آبزیان خلیج فارس، شامل 400 تا 450 گونه ماهی و 300 تا 450 گونه از دیگر آبزیان، از جمله لاک پشت‌های دریایی (گونه ویژه منطقه خلیج فارس).

9. گمراه سازی افکار عمومی با انتشار تصاویر دروغین حیات زیر جزایر مصنوعی. (دولت امارات برای گمراه کردن افکار عمومی و تبرئه خود از اتهامات احتمالی، اقدام به پخش فیلم‌هایی از وجود حیات جانوری در زیر این جزایر کرده است، حال آن که تصاویر منتشره مربوط به پیش از مسکونی شدن جزایر و زمانی است که هنوز از پساب‌های آلوده ساز، زباله‌های جامد و آلودگی‌های صوتی و دیداری که در کوتاهترین زمان حیات آبزیان را از بین می‌برد، خبری نبوده است).

10. عوارض اقلیمی، محیط زیستی ناشی از تبدیل بخش‌هایی از حریم دریا به خشکی، کاهش ظرفیت گرمایی ویژه منطقه و خشک‌تر شدن اقلیم آن و افزایش توفان‌های گرد و غبار که مستقیم روی کیفیت حیات اقتصادی، اجتماعی مردم منطقه به ویژه ساحل نشینان جنوب ایران تأثیر می‌گذارد.

 

پیامدهای ژئوپلتیک راه اندازی جزایر مصنوعی در خلیج فارس

از مهمترین هدف‌ها و پیامد‌های سیاسی توسعه جزایر مصنوعی توسط امارات نیز می‌توان موارد زیر را بر شمرد:

1. توسعه حریم مرز‌های دریایی امارات. از آنجا که محیط جزایر مصنوعی امارات به عنوان حریم آبی این کشور به شمار می‌رود، اماراتی‌ها با افزایش جزایر خود به دنبال افزایش حریم آبی و به دنبال آن، به چنگ آوردن هر چه بیشتر محدوده بین‌المللی مشترک آب‌ها و بستر خلیج فارس هستند. تا به امروز هم اماراتی‌ها با ساخت این جزایر، سواحل خود را مجازی، دو تا سه برابر کرده‌اند و ادامه این روند همان قدر که به سود عرب‌هاست، به ضرر ایران و ایرانی است.

2ـ توسعه طلبی ارضی با انتقال 12 میل انحصاری ماهیگیری از کرانه‌های خشکی جنوب خلیج فارس به دورترین جزایر مصنوعی از سواحل امارات با هدف تهدید عمق استراتژیک ایران در خلیج فارس.

3. تصرف گام به گام فلات قاره و بستر خلیج فارس برای نزدیکتر شدن هر چه بیشتر به جزایر سه گانه و سواحل ایران به منظور برنامه‌های توسعه طلبانه ارضی آینده اعراب، از جمله تصرف جزایر ایرانی و بنادر جنوبی ایران.

4. بسترسازی برای راه اندازی کانال جایگزین تنگه هرمز. بر پایه این طرح که از سوی امیرنشین دبی ارایه شده، با ساخت آبگذر (کانالی) از داخل امارات، سواحل امارات در دریای عمان (در جنوب شرقی امارات) به سواحل این کشور در خلیج فارس (در شمال امارات) متصل خواهد شد تا اهمیت استراتژیک تنگه هرمز و جزایر ایرانی از میان برود. طول این کانال ??? کیلومتر و هزینه راه اندازی آن دویست میلیارد دلار برآورد شده است.

5. تبلیغ و تثبیت نام جعلی برای خلیج فارس با تبلیغات رسانه‌ای و پخش نقشه‌های جلب گردشگران و فروش واحد‌های مسکونی این جزایر در عرصه بین‌المللی.

فرجام سخن

جزایر مصنوعی امارات، در حالی بی سر و صدا و در سکوت خبری رسانه‌ای ایران، یکی پس از دیگری سر از آب در می‌آورند که نه تنها مخالفتی جدی را از سوی نهاد‌های مسئول ایرانی ندیده‌ایم، بلکه با کمال تأسف، در برخی رسانه‌ها و روزنامه‌ها و سایت‌های اینترنتی داخلی شاهد تبلیغ پیش فروش منازل در این جزایر نیز هستیم!

تحمیل خسارت‌های جبران ناپذیر بر زیستگاه آبی خلیج فارس، در حالی است که ایرانیان تلاش چندانی در جلوگیری از فعالیت‌های غیرقانونی طرف اماراتی خود نداشته‌اند و از این روی، نبود فعالیت شایسته سازمان حفاظت محیط زیست ایران و بی‌توجهی مدیران به ساخت جزایر مصنوعی اماراتی در خلیج فارس، در گام نخست، ضمن تهدید آشکار علیه ایران، ملت ایران را از حقوق طبیعی محیط زیستی و ژئوپلتیک خود در کرانه‌های شمالی و جنوبی خلیج فارس محروم می‌کند.

این در حالی است که پیمان‌نامه حفاظت محیط زیست منطقه‌ای مهمی همچون «راپمی» از سوی همه کشور‌های ساحلی خلیج فارس از جمله امارات در سال 1978 به امضا رسیده که در آن تأکید شده که آب‌های خلیج فارس، بین المللی هستند و همه کشورها باید به حریم آن احترام بگذارند و هر نوع توسعه‌ای که حریم آن را به خطر می‌اندازد، برای کشورهای همسایه آن ممنوع است، ولی آگاهی‌رسانی نامناسب از سوی نهاد‌های مسئول ایران و حضور نیافتن بازرسان سازمان ملل در این منطقه و ارایه نشدن گزارش فاجعه محیط زیستی ساخت جزایر مصنوعی، دولت امارات را در اقدامات سودجویانه خود جسورتر ساخته است.

بنابراین، ضروری است مسئولان محیط زیستی و دیپلماتیک ایرانی با بهره از اهرم‌ها و کنوانسیون‌های بین‌المللی، دنیا را به فاجعه دست ساخت عرب‌های اماراتی آشنا کنند و لازم است اماراتی‌ها به عنوان تجاوزگران به زیستگاه طبیعی خلیج فارس معرفی شوند و نه تنها از ادامه فعالیت‌های تخریبگرانه خود بازداشته شوند، بلکه ملزم به پرداخت خسارت‌های محیط زیستی به ایران شوند.

در موردی مشابه، پیگیری مداوم مشکلات آلودگی محیط زیستی در خلیج مکزیک و ارایه چندین گزارش بین‌المللی، باعث شد آمریکا آن را بزرگترین ضایعه زیست محیطی قرن بنامد و ضمن جلوگیری از گسترش آلودگی، غرامت‌های هنگفتی هم از مسببان فاجعه محیط زیستی آن منطقه دریافت کند.

در حالی که سرعت سرسام‌آور پیشرفت پروژه‌ توسعه جزایر مصنوعی امارات و در پی آن، تخریب زندگی طبیعی و تهدید تمامیت ارضی ایران در خلیج فارس، روند بسیار خطرناکی را در پیش گرفته، تشکیل گروه‌های کاری متشکل از کارشناسان حقوقی دیپلماتیک و محیط زیستی برای بررسی تهدید‌ها و آثار ویرانگر راه اندازی این جزایر مصنوعی و جلوگیری از تداوم انجام، آن ضرورتی اجتناب ناپذیر است.